3. feb, 2020

Zomaar een tas

Het is zondag avond en het werkstuk van Anouk voor het puberteitsproject, dat op maandag moet worden ingeleverd ,is af. De spanningen liepen hoog op, maar gelukkig kwam het verlossend idee nog net op tijd. De dag ervoor had ik bij de schoonheidsspecialiste nog mijn hart gelucht en die stelde vervolgens voor om Anouk verslag te laten doen van de gang van zaken omtrent het werkstuk. Dat was inderdaad de perfecte weergave geweest van wat de puberteit inhoudt.

Een paar weken terug kwam Anouk met de opdracht thuis waar Kasper in groep 8 ook mee thuis was gekomen: maak een (werk)stuk dat met de puberteit te maken heeft. Ik was toen tijdens het kijkmoment van de werkstukken behoorlijk onder de indruk van het aantal gekleide piemels en borsten van papier-maché. Des te meer schaamhaar des te beter, leek het devies. Je kan je afvragen wie zijn fantasie de vrije loop laat tijdens deze opdracht. Kasper (of wij) destijds in ieder geval niet, maar Anouk is toch een andere kind en dus was ik benieuwd naar hetgeen zij zou bedenken.

Ze had gelijk een idee. Ze zou een grote tekening maken van een zoenend stel en deze vervolgens voorzien van allemaal flapjes met weetjes over de puberteit. Diezelfde dag begon ze enthousiast het stel op klein formaat te tekenen, terwijl ik grote vellen karton kocht. Daarna werd het stil. Het opnieuw tekenen van het zoenende stel op groot formaat viel wat tegen en ook het idee van de flapjes bleek lastig uitvoerbaar.

Ik begon, tegen beter weten in, ideeën aan te dragen, maar alles was stom en saai. Omdat de tijd begon te dringen, maakte ze nog wel een kruiswoordraadsel over de puberteit, maar toen kreeg ze ineens het idee: een Tas van een Pubermeisje.

Zaterdag avond tekende ze in plaats van het zoenende stel een tas op het grote vel karton en in plaats van de vele flappen kreeg de tas één grote flap. De inhoud moest zondag nog komen uit de reclamefolders (die we sinds het begin van het jaar helemaal niet meer krijgen): make-up spullen, deodorant, eten, een mobiel, zonnebril, tampons, maandverband en ook nog iets waaruit blijkt dat het lichaam verandert tijdens de puberteit. Na een rondje langs de diverse winkels kreeg de tas zijn inhoud en kwam het toch nog goed.

Zondag avond oefende ze nog de presentatie van het werkstuk. “Dit is de tas van een pubermeisje. Er zit make-up in, omdat meisjes in de puberteit heel onzeker zijn.” Ook de rest van de inhoud werd kort toegelicht.  “Dit is mijn werkstuk en ik hoop dat jullie het net zo goed gelukt vinden als ik.”

Mijn conclusie is derhalve, dat Anouk vooralsnog geen make-up spullen nodig heeft en dus nog helemaal niet in de puberteit zit.