4. jan, 2020

Zomaar een vuist

Oudejaarsavond begon met een grote les loslaten. Kasper ging met vuurwerk naar een vriend om het daar af te steken. Voorgaande jaren was de tuin van oma de plek des onheils en dat voelde toch wat veiliger. Ik kan alleen hopen dat hij doet wat hij belooft en dat hij handelt naar hoe hij erover praat. Hopelijk wordt het snel verboden.

Toen hij thuis kwam hebben we de herinneringen pot geleegd. Ondanks mijn beperkte bijdrage, zaten er toch heel wat briefjes in en passeerde 2019 nog eens de revue. Het is echt leuk en ik raad het iedereen aan. Ik neem mij naderhand direct voor om in 2020 (weer) een actievere bijdrage te leveren. Af en toe een briefje met een herinnering in een pot doen moet toch lukken.

Er is eigenlijk nog een ander voornemen waar ik eens actie op moet ondernemen: werk. Er moet iets veranderen. Ik weet alleen al tijden niet wat en vooral niet hoe. Ik heb genoeg coaches versleten om te weten dat je echt zelf moet weten wat je wilt. Wat denk jezelf staat nog steeds aan de basis van succes. En dat is nou net mijn probleem.

Ik ga met plezier naar mijn werk, maar het neemt wel af en zal vermoedelijk op deze manier niet nog twintig jaar standhouden. Ik mis iets. Een echte uitdaging, een echte bijdrage, een echte opdracht, iets van mezelf, creativiteit of het gevoel dat mijn talenten daadwerkelijk worden gezien en benut.

Aan de andere kant is daar ook die gouden ketting, waar ik overigens hard genoeg voor werk. In combinatie met de verantwoordelijkheden thuis is het leven heel comfortabel. Waarom zou ik dat willen opgeven? En als ik dan een nieuwe functie of opleiding zou willen beginnen, welke zou dat dan zijn? Een combinatie van uitzoeken, fotoshoppen, schrijven, organiseren en analyseren? Wie deze cursus of een bijbehorende functie kent krijgt van mij een beloning, want ik vrees dat hij niet bestaat en dat dit voornemen bij voorbaat kansloos is.

Wie wel duidelijk weet wat ze wil is Eva Jinek. Er is inderdaad helemaal niets veranderd aan haar talkshow Jinek. Blijkbaar heeft ze een dusdanige status dat  RTL haar hele eisenpakket heeft ingewilligd. Ik heb nog nooit een eisenpakket op tafel gelegd en klaar gewoon de klussen die mij worden voorgeschoteld. Heel veel jaren geleden ben ik afgewezen bij de politie, omdat ze dachten dat ik niet met mijn vuist op tafel kon slaan. Dat hadden ze toen wel goed gezien. Terwijl Eva in haar vuistje lacht, moet ik nog leren er één te maken.

Meest recente reacties

03.12 | 15:18

Maar nog geen publicatie in het Haarlems Dagblad.

03.12 | 14:00

Je haalt me de woorden uit de mond.
Misschien is het iets familiairs.

03.12 | 11:18

Hoi Roelefien,
Wat een leuke stukjes heb je geschreven.

21.11 | 13:44

Prima stuk Roelefien!

Deel deze pagina