27. okt, 2019

Zomaar wat regels

We hebben een nieuwe regel hier in huis. Tussen tien en twee mogen we niet meer op een apparaat. Sterker nog, in die tijd gaan we proberen om meer tijd met elkaar door te brengen. Samen huiswerk maken, broodjes bakken, boodschappen doen, helpen met huishoudelijke klusjes, tennis competitie spelen of wandelen, er zijn genoeg terugkerende activiteiten om uit te kiezen. Ruim een jaar geleden heb ik de schermtijd losgelaten en daar ben ik nu een beetje van terugkomen. Zij en wij doen bijna niets anders meer en als familie leef je zo een beetje langs elkaar heen.

Op maandag moest ik voor Anouk wel gelijk een uitzondering maken. Ze had haar telefoon nodig om een eerbetoon aan Billie te maken. Die lag ineens roerloos onderaan de trap in de kooi, die we de dag daarvoor hadden verschoond. Tommy en Billie renden er toen nog springlevend doorheen. Anouk was ontroostbaar en liep de hele ochtend met het beestje door het huis. Ze maakte en foto en schreef daarbij: “You wil be forever in my hart.”

Op dinsdag hebben we gezamenlijk de overvolle knutselkast opgeruimd. Dat wil zeggen, ik ruimde op, Kasper bracht het papier en plastic naar de bijbehorende bakken en Anouk knutselde met alles wat tevoorschijn kwam. Iets opruimen of sorteren blijft toch een goede manier om hernieuwde interesse voor iets op te wekken.

Op woensdag was ik vrij. Ik zat op het werk en de rest van de familie vermaakte zich in de Ikea. Anouk was op zoek naar spullen voor haar nieuwe kamer. Haar grote broer wilde destijds alleen een (door ons uitgezochte) grijze muur en een (door ons uitgezocht) bureau, maar Anouk had wat grootsere plannen. Ze bekeek alle kleuren en meubelstukken in alle kamers op de route. Aan het einde van de woensdag had ze een kleur uitgezocht en stond er al een nieuw bureau op haar kamer met daarop een kunstplant. Aan het plafond hing een tweede plant. Het zag er heel sfeervol uit. Ze heeft duidelijk meer gevoel voor interieur dan haar moeder.

Op donderdag gingen Anouk en ik helemaal naar Geervliet voor een glutenvrije bakworkshop. Vier uur later keerden we huiswaarts met broodjes, krentenbollen, kruidnoten en twee exceptioneel mooi versierde taarten. Gelukkig hebben we de foto’s nog, want voorlopig zie ik mijzelf nog niet zelfstandig zo’n taart bakken. In de middag werd er wederom naar de Ikea gegaan om de rest van de spullen uit te zoeken die diezelfde avond werden bezorgd. Op vrijdag kwamen er op het werk weer foto’s van twee schilderende en klussende kinderen langs. Dat was zonder die regel zeker niet gebeurd.

De eerste week van de nieuwe regel zijn we dus ondanks of dankzij de herfstvakantie goed doorgekomen. Ook voor mij was het even wennen. Ik kan me tussen tien en twee ook prima in mijn ééntje achter de laptop vermaken en ook de knutselkast had ik alleen vast sneller opgeruimd. Maar wie tussen alle oude en nieuwe regels doorleest weet dat het daar in het leven niet om draait.