13. sep, 2019

Zomaar een fase

Het is een beetje druk. Op het werk, thuis en in mijn hoofd. Op het werk zijn nu alle buitenseizoeners met vakantie en daaronder bevindt zich ook mijn evenknie, steun en toeverlaat. En omdat ik te lief, leuk en aardig ben en ook nog eens grondig, consciëntieus en redelijk nieuw op de afdeling, lever ik op dit moment wel een topprestatie om aan mijzelf te voldoen.

Thuis is het eigenlijk altijd al druk. Normaliter helpen onze strak geregisseerde en op elkaar afgestemde vroeg/laat schema’s wel om één en ander in (goede) banen te leiden. Een app met de tekst ‘Ik ga echt niet dat huis in hoor, als er niemand thuis is’, helpt alleen niet echt. Iedereen vraagt gelijk wat er is gebeurd, maar Anouk weet het ook niet. Ze vindt het gewoon niet fijn en fietst/loopt rondjes tot iemand thuis is.

Door werk en thuis stroomt het hoofd een beetje over. De afgelopen weken moest ik in ieder geval al een paar keer op zoek naar mijn fiets in de stalling. En donderdag miste ik in Rotterdam bijna de trein naar huis, omdat ik op het tijdstip en het perron stond die hoorden bij een treinreis van Haarlem naar Rotterdam. Toen ik na een tijdje door had dat ik niet naar Vlissingen wilde was ik de wanhoop nabij. Ik had net bovenstaande app ontvangen en volgens de reisplanner was de trein naar Haarlem al twee minuten geleden vertrokken.

Verder heb ik een opgezette enkel die al weken (minimaal) irriteert, loop ik heel wat Jinek’s achter en moest ik op mijn tweewekelijkse vrije dag naar de mondhygiëniste en tandarts. Ook de televisie met daarop een zwemmende zeeschildpad kon mij niet doen ontspannen. Na een uur verliet ik uitgeput de praktijk.

Kortom, ik heb op dit moment een beetje last van mezelf, maar ben te ‘druk’ om er iets aan te doen. Ik snap ook wel dat ik het zelf allemaal zover laat komen. Ik vind het alleen zo flauw dat mensen die lief, leuk en aardig zijn vaak last krijgen van zichzelf. En als je dan al een beetje op je tandvlees loopt en je klaagt eens wat, dan krijg je er ook nog eens de schuld van.

Na wat gemopper gaat het dan meestal wel weer. Het zit namelijk ook vaak genoeg mee. Allereerst krijgen we weer twee gerbils en dat vind ik waarschijnlijk nog het gezelligst. Aan de vakantie van buitenseizoeners komt ook een einde en Anouk geeft aan dat het een fase is die ook zomaar weer over kan zijn. Mijn fiets zet ik voortaan altijd in rij vier en de trein naar Haarlem bleek vertraging te hebben, zodat ik negen minuten later alsnog richting huis vertrok. De mondhygiëniste constateerde dat mijn tandvlees in prima conditie verkeert en de tandarts vond geen gaatjes. Ook mijn geïrriteerde enkel moet volgens de huisarts vanzelf weer overgaan. Ze dacht aan overbelasting. Dat vind ik wel aannemelijk en ook niet zo gek als je al een tijdje in elk gat springt.