26. aug, 2019

Zomaar een sport

Gisteren werd Anouk om kwart over tien wakker. Zij is hier de uitzondering. De rest van de familie heeft geen uitslaapgenen en dat vinden we soms best jammer. Kasper ging laatst logeren bij een vriend. Hij vertelde dat ze om twee uur naar bed gingen en hij om zeven uur alweer wakker was. Hij moest toen nog vier uur wachten tot zijn vriend wakker werd. Het zal niet de laatste keer zijn dat het hem overkomt. Ik heb in mijn leven heel wat uren naar het plafond gestaard terwijl vriendinnen om mij heen nog in diepe slaap waren.

In de zomer vind ik vroeg wakker worden prima. In het weekend ga ik dan regelmatig voor het ontbijt al een rondje lopen om te zie hoe de stad ontwaakt. Tot mijn grote vreugde blijkt gewoon lopen ook steeds gezonder te zijn. Liever lang lopen dan kort sporten. Dat komt mij wel goed uit. Ik sport namelijk omdat ik vind dat het hoort of moet of zo en om de schade van het ouder worden wat te beperken. Het “voldane” gevoel waar iedereen het na het sporten over heeft heb ik zelf nooit ervaren en dus ontbreekt de motivatie vaak. Het moet gewoon om het chipje in het weekend te compenseren.

Rond mijn sabbatical heb ik nog een poging gewaagd en ben ik vrij fanatiek gaan pilatessen. Dat leek een geschikte sport voor mij omdat het minder intensief is dan dat gespring maar wel goed voor het lichaam. Ik ging minimaal twee, maar vaak wel vier keer in de week. Na een half jaar kon ik nog geen seconde langer planken en was mijn buik geen millimeter geslonken. Geen motiverend resultaat en sinds ik weer werk is het aantal pilates lessen dat ik heb gevolgd dan ook op twee handen te tellen.

Soms loop ik gezellig in gezelschap, maar vaak ook alleen. En als ik alleen ben, is het zeker niet zo dat ik de wandeling vol enthousiasme begin. Afgelopen weekend begon ik ook met tegenzin en kwam toch verhalen rijker weer thuis. Zo zag ik een hondenbaas die net met hardlopen was begonnen en een schema volgde van wandelen en joggen. Haar aangelijnde hond was alleen nog niet aligned en hield er een a-syncroon schema op na. Ik had aanspraak toen ik een foto maakte van van een nog rustige Haarlemse gracht in de ochtendzon en zag hoe twee auto’s ruzie kregen omdat er geen voorrang verleend was. Ik liep een blij zwangerschapsklasje tegemoet waarbij de buiken allemaal een andere omvang hadden en ik kreeg ook nog eens een flyer met antwoorden van een man in een keurig pak en stropdas.

Bij thuiskomst heb ik zelfs iets van een "voldaan" gevoel. Morgenstond heeft nou eenmaal goud in de mond en ik af en toe een chipje.