22. jul, 2019

Zomaar een vader

Daar zit ik dan in de trein op weg naar Parijs. We hebben twee roltassen met kleren, een kleine koffer met glutenvrij spul en ieder een rugzak met reisattributen bij ons. In mijn rugzak zitten weer de nodige bakjes met proviand voor onderweg. Bakje kersen, bakje aardbeien en een bakje tomaten.

De trein rijdt bijna driehonderd km per uur en ik word nog vrolijker als we langs een file op de Ring van Antwerpen sjezen. Ik probeer wat in een blaadje te lezen maar wordt afgeleid door een moeder met twee wat oudere zonen die aan de andere kant van het gangpad zitten. Moeders kauwt op een stengel bleekselderij en heeft een reisgids van Parijs voor haar neus. Haar zonen hebben een e-reader en ze discussiëren over boeken, feminisme, filosofie, opleidingen, familie, sporten, wiskunde en oorlogen. Erg keurig allemaal, maar die setting zie ik voor mij en de kinderen nog niet gebeuren. Bovendien lust ik ook geen selderij. Verderop hoor ik een andere moeder tegen haar zoon zeggen: ‘Je kan ook een boek op de iPad lezen.’ Dat klinkt mij bekender in de oren. 

Ik spits graag mijn oren als ik mensen om mij heen heb en raak dan wel eens afgeleid tot grote ergernis van mijn wederhelft. Ik luister en probeer uit te vinden hoe of wat. Het is mijn uitzonderlijke belangstelling in de medemens zullen we maar zeggen. De treinreis vliegt om. 

Eenmaal geïnstalleerd in het hotel gaan we gelijk op pad en verkennen de eerste toeristische trekpleisters. Sacré-Cœur, Montmartre en de Eiffeltoren worden beken en/of beklimmen. Het observeren van mensen kan daarbij gewoon doorgaan al zijn het er wel extreem veel. Ze dringen veelal voor, ze treuzelen en ze staan steeds weer met flikkerende Eiffeltorentjes voor je neus.

Eigenlijk hadden we er toch één als aandenken moeten kopen. In de rij bij de Eiffeltoren hadden we contact met een Nederlands gezin en de vader vertelde dat zij in de file op de Ring van Antwerpenhadden hadden gestaan. Het werd laat en ik kreeg een overdaad aan traptreden en mensen te verwerken, maar met dank aan de opmerking van deze vader is mijn vakantie nog beter begonnen.