14. jul, 2019

Zomaar op een spoor

Dit jaar gaan we met de trein op vakantie. Al drie jaar luister ik naar de enthousiaste verhalen van een vriendin en nu heb ik mijn eigen familie ook zo ver gekregen. Ik vind het zo’n heerlijk vooruitzicht. Er bestaan mensen die autorijden leuk vinden en zelfs hele nachten doorrijden, maar daar hoor ik niet bij. Ik vind het een beproeving en ben gebroken bij aankomst. Op de één of andere manier komen wij ook altijd in lange files terecht, hoe handig we de reis ook aanpakken. En dan zijn er nog de ruzies onderweg op de achterbank maar ook op de voorbank over routes, rijstijlen en snelheid.

Niets van dat alles dit jaar. Hoe relaxed zal dat zometeen voelen wanneer ik aan ons tafeltje op mijn gereserveerde plek plaatsneem en dan ook nog kan genieten van een lekkere latte macchiato zonder bang te zijn om te moeten plassen. De wc in de trein is misschien niet de prettigste plek maar dat is hij langs de snelweg ook niet. Af en toe een kijkje nemen op mijn mobiel, in een boek of uit het raam, terwijl ik op hoge snelheid word vervoerd. En wie weet lukt het ons ook weer eens om met zijn vieren rond de tafel een spelletje te spelen.

De enige uitdaging is wellicht het beperken van de bagage. Als je met de auto gaat kan je toch wat reserve dingen meenemen. Je draagt er alleen nooit iets van. En na afloop moet ik het toch wassen en strijken, omdat het muffig ruikt na al die tijd in een tas. Dus het is eigenlijk nog een voordeel: minder wasgoed aan het einde van de vakantie.

We beginnen in Parijs. Een paar dagen later brengt de trein ons in nog geen zeven uur naar Barcelona, ruim duizend kilometer verderop. In Cambrils gaan we vrij luxe een week bijkomen van de bezoekjes aan alle toeristische trekpleisters en op de terugweg stoppen we nog in Montpellier. En al het gereis is gewoon overdag, op schappelijke tijden. Ik denk dat het ook goed aansluit op de levensfase van de kinderen. Die hebben tegenwoordig toch wat externe prikkels nodig om in actie te komen en vinden het nu nog stoer om de Eifeltoren in het echt te zien. Twee weken op een apparaat kijken kunnen ze ook thuis.

Vakanties staan wel in het teken van de kinderen sinds ze er zijn. Elk jaar verzin je weer iets waarvan je denkt dat het een ieder wat brengt en het komt niet altijd uit. Eerlijk gezegd kan ik me ook vakanties herinneren dat ik me bij thuiskomst afvroeg of we niet beter thuis hadden kunnen blijven. Griekenland met een peuter, een zes weken oude baby en een kapotte kinderwagen was niet heel relaxed al hadden we er wel mooi weer bij. De kinderen zijn ouder en het gehannes van de eerste vakantiefoto’s hebben we achter de rug.

We verheugen ons allemaal op dit avontuur. Het is wel een redelijk goed voorbereid avontuur, doordat we routes langs glutenvrije eetgelegenheden moeten plannen. Gezien alle tips die we gelezen en gekregen hebben loopt ook dat als een trein en zijn we vast een nieuwe manier van relaxed met vakantie op het spoor.