23. jun, 2019

Zomaar een journey

We gaan weer reorganiseren. Ruim twee jaar na de kick off van de vorige reorganisatie zaten we afgelopen donderdag weer met zijn allen in een grote zaal te luisteren naar hoe het verder gaat. Er zijn een paar verschillen: er is geen mogelijkheid om vrijwillig te vertrekken, we hoeven niet opnieuw te solliciteren en er zijn vooralsnog geen personele consequenties verbonden aan de reorganisatie.

Het heeft allemaal te maken met de journey richting DevOps. De theorie is dat op termijn iedereen alles kan en doet met kortere ontwikkelcycli en verhoogd frequentie van oplevering tot gevolg. Er blijft dus maar één functie over, die van IT engineer. Een gecertificeerde IT engineer, dat dan weer wel. Aan het einde van de journey zijn we allemaal T-shaped, en hebben we een bepaalde gecertificeerde specialisatie. Wanneer dat niet lukt, volgt een gesprek en is het wellicht alsnog tijd om afscheid van elkaar te nemen.      

Zoals altijd heb ik er geen echt oordeel over. Aan de ene kant leven we nou eenmaal in een snel veranderende IT wereld en is de verplichting om jezelf te blijven ontwikkelen alleen maar goed. Wanneer dit door de baas wordt gefaciliteerd, is dat alleen maar mooi meegenomen. Aan de andere kant is er veel meer nodig dan certificaten om een DevOps Team succesvol te laten zijn. Een techneut, die niet kan communiceren, die geen kennis deelt, die zich niet inleeft in een ander en die niet openstaat voor feedback, heeft ook met certificaat geen toegevoegde waarde. En dit geldt trouwens niet alleen voor techneuten….

Ik vind de aankondiging daarom nogal eendimensionaal. Toen ik het gisteren aan verschillende mensen vertelde merkte ik dat ik er een beetje opstandig van werd. Een aanpak als deze doet geen recht aan heel veel andere vaardigheden die nodig zijn om een goede en waardevolle werknemer te zijn. Of moet ik zeggen, doet geen recht aan heel veel van mijn vaardigheden. Niet alles valt te certificeren. Laatst kreeg ik publiekelijk een heldenstatus omdat ik een invoering had gered. Hiervoor heb ik wat vragen gesteld aan een techneut met eerder genoemde “kwaliteiten” en vervolgens wat structuur aangebracht in de chaos. Er volgde helaas geen certificaat voor deze heldendaad.

En stiekem vind ik het ook een brevet van onvermogen. Dit soort sessies moeten niet nodig zijn, wanneer er een goed functionerend HR apparaat is dat in gesprek met medewerkers voor een continue ontwikkelingen zorgt. Dat blijft een nadeel van het werken bij een groot bedrijf. De HR manager wijzigt nog wel eens. De afgelopen twaalf jaar heb ik er in ieder geval acht gehad.

We gaan het wederom meemaken en kijken welke gevolgen deze journey voor mij heeft. De vorige aankondiging heeft geleid tot al honderd en twintig blogs! Wie had dat gedacht. Een certificaat in het één of ander leidt schijnbaar tot minimaal net zo veel aanbiedingen van andere bedrijven. Mijn eerste journey is in ieder geval de zomervakantie en daarna onderzoek ik wel welke Cloud termen ik over een tijd moet kunnen papagaaien. Zolang ik met mijn hoofd maar in de wolken ben. Met of zonder certificaat.