12. mei, 2019

Zomaar een droom

Vorige week was dus de week van mijn eerste gastblog. Dat kan jullie niet ontgaan zijn. Op zoek naar een breder publiek had ik op een avond ontdekt dat er ook allemaal Facebook groepen zijn met oproepen voor verschillende blogs. Er ging een wereld met duizenden bloggers voor mij open.

Aanvankelijk zat er niet veel tussen. Ik ben niet zwanger, heb geen blog met asperge gerechten, ook geen reisblog en ik verzamel ook geen DIY Moederdagdingen, waarbij ik in eerste instantie niet eens wist waar DIY de afkorting voor was. De oproep die leidde tot mijn gastblog kwam eigenlijk een beetje uit de lucht vallen. Binnen tien minuten was het geregeld en mocht ik in ieder geval een zomaar insturen met als onderwerp: carrière, wat had je ooit voor ogen en wat zijn je inzichten nu. Ik was bij voorbaat al een beetje door het dolle natuurlijk en gaf maar gelijk aan dat ik nog geen visie ontwikkeld had over het schrijven van gastblogs. De blog was redelijk snel geschreven, werd goedgekeurd door mijn flexibele doch strenge redactrice en een week later geplaatst. En natuurlijk zie ik nu ik hem nog een keer doorlees een typefout. Het leuke van de gastblog is dat ik hem ook met anderen durfde te delen.

Naast de gastblog had ik ook nog oude blogs geplaatst in een oproep voor “hilarische, grappige, falende maar ook eerlijke en zelfs tikkie emotionele (ja ook wij hebben gevoel) blogs over het moederschap om te delen op de Loedermoeder Facebookpagina”. Aan een enorm stijgend bezoekersaantal kon ik zien dat ook dit geresulteerd moest hebben in een link naar mijn blog.

Sindsdien kijk ik afwisselend naar het bezoekersaantal en het aantal duimpjes op de Loedermoeder pagina. Het aantal stijgt snel, het aantal duimpjes niet. Ik ben zo benieuwd naar reacties alleen blijven die natuurlijk uit. Mijn eeuwige zoektocht naar bevestiging wordt zo wel pijnlijk zichtbaar. Ik ben gewoon benieuwd wie mijn blogs allemaal leest. Voordat mijn gastblog geplaatst werd heb ik geprobeerd om Google Analytics te installeren. Op deze manier zou ik kunnen zien welke profielen mijn site bezoeken. Helaas zag ik later dat mijn provider dat niet toestaat. Jammer anders kon ook privé wat data analyseren.

Je kan maar druk zijn met een hobby waar de beschikbare tijd ook nog een beperking is. De familie wordt wel wat verwaarloosd. Misschien dat ik daarom genoegen moest nemen met een dochter die vanochtend enkel een liedje afraffelde terwijl ik de tekst beter bleek te kennen dan zij. Vijf jaar geleden was ze nog wat tekstvaster en zong ze onverstoorbaar door terwijl haar broer heel blij voor dansmoves zorgde die meer op stuiptrekkingen leken. De opname van dit tafereel is één van de meest legendarische en dierbare van dit gezin. Als ik er nog een paar keer naar kijk droom ik weg en beland in een echte Moederdag droom vol harmonie. Als Anouk ziet waar ik naar kijk, zegt ze: “Ik zet mezelf daar volledig voor schut, maar ik moest dit van de juf doen!”