9. feb, 2019

Zomaar een zone

De wittebroodsweken zitten er alweer bijna op en ik merk dat er weinig terecht is gekomen van mijn vooraf bedachte goede voornemens. Ik val weer lekker terug in al mijn oude gewoontes en patronen. De laptop staat (te) vaak aan, het vredesduifje vliegt weer rond, ik zeg vaak niet wat ik denk en ik weet zeker meer te vertellen over mijn nieuwe teamleden dan zij over mij. “Jij bent altijd de mediator!” zei laatst nog iemand tegen mij.

Het is de aard van het beestje en tja hoe erg is dat dan. Ik heb mijn eigen lat en ik zou het af en toe best fijn vinden wanneer de mensen om mij heen eenzelfde soort lat zouden hanteren al is een team vol Roelefienen ook zeker geen goed idee. Ik heb daar natuurlijk wel eens last van. Aan de andere kant heb ik ook steeds meer last van die populaire oneliners, die zogenaamd op mij van toepassing zijn. Outside your comfort zone is where the magic happens, is een mooi voorbeeld. Ik kreeg het bijbehorende plaatje in een App van een oud leidinggevende vlak voordat ik met sabbatical ging en broed sindsdien al op een gevat antwoord. Ik vind deze tekst het toppunt van gemakzucht. Het excuus om de bal weer bij de ander te leggen. Wat is er mis met de magic van de comfort zone? Zoals de meeste oneliners beschrijft ook deze tekst een beweging van introvert naar extrovert. Aan schreeuwers wordt nooit eens gevraagd om eens uit hun comfort zone te komen en hun tong af te bijten...

De voornemens op sportgebied zijn ook wat moeilijker waar te maken dan bedacht nu ik de maandag en vrijdag ochtend niet meer tot mijn beschikking heb. De les op donderdag avond is te zwaar voor mij. Bovendien irriteert het me wanneer de lerares lopend door de zaal nog minimaal 4 variaties op het planken bedenkt terwijl mijn lijf, en heus niet alleen dat van mij, het na de eerste twee al welletjes vindt. De les op zaterdag wordt gegeven door een ietwat zweverige lerares. Laatst had ze een instrument mee en moesten we bij aanvang en einde van de les bepaalde klanken uitstoten die bij mij in ieder geval niet van nature komen. Daarbij moesten we onze borst wijd openen en de tepels naar het plafond richten. Achteraf had ik dit tafereel natuurlijk moeten vastleggen. Ik kan het namelijk heus wel, dat uit mijn comfort zone. Nu de magic nog.