26. jan, 2019

Zomaar wat huiswerk

Laatst waren we met het hele gezin op bezoek bij het gezin van een vriendin uit mijn studententijd. We zouden blijven eten en om het onszelf gemakkelijk te maken gingen we uit eten bij Van der Valk. Die zijn over het algemeen goed met glutenvrij en bovendien ook heel goed met kinderen. “Had jij verwacht dat het zo zou zijn met kinderen?” Het is een vraag die we elkaar vaker stellen en die ook deze avond ter tafel kwam. Er volgden wat voorbeelden over en weer. Over prinsessen- en prinsengedrag, over dovemansoren, over verwilderde trekjes, over fases, over trekken en sleuren en over het verschil met ons. “Ze zijn vooral zo anders dan wij vroeger. Wij deden in ieder geval niet de dingen die ze nu doen.”

Het was een geslaagde avond waarin een ieder het naar zijn/haar zin had. Op een enkel corrigerend optreden na, zaten de kinderen gedurende het eten redelijk gekleed, braaf en rechtop aan tafel al waren ze snel uitgekeken op het potje kaarten dat ze min of meer onder mijn dwang waren gestart. Het blijft gek hoe een kind met apparaat uren stil kan zitten maar zonder elke minuut de neiging krijgt een Fortnite dansje in te zetten. Kinderen tegenwoordig zijn mondig, bewegen graag, bemoeien zich nou eenmaal liever met het gesprek aan tafel en maken van hun hart geen moordkuil (meer). Maar bij ons aan tafel was de sfeer in ieder geval een stuk gezelliger dan aan de tafel achter ons. Daar zat een stel met dochter en schoonzoon. Ze zaten misschien wel allemaal netjes en rechtop, maar ik heb ze weinig zinnen zien wisselen. Drie van de vier personen zaten vanaf het begin op hun telefoon en nummer vier ging tot slot ook overstag. Ze keken ook niet op of om toen onze kinderen verstoppertje gingen spelen. Toen wisten we zeker dat de restaurantkeuze de juiste was.

Op weg naar huis deed het gesprek over de kinderen mij denken aan een lied dat ik als kind vaak luisterde. Het behoorde tot mijn favorieten omdat ik de tekst zo herkende “… Komt je vader of je moeder, met een eeuwenoud verhaal. Altijd praten over vroeger, nou dat is toch niet normaal …” [Kinderen voor Kinderen 3: Vroeger]

Vanochtend nam ik zoals elke zaterdag met mijn brugklasser zijn huiswerk voor de komende week door. Maandag moet de beschrijving van de ijkpersoon (?) af zijn om de doelgroep goed te kunnnen bepalen. De beschrijving is onderdeel van een bedrijfsplan (?) dat ze voor het Haarlems Dagblad moeten schrijven. Daarnaast moet hij zijn logboek (?) bijwerken waarin hij bijhoudt hoe samenwerking en reflexie (?) verlopen. Voor bio moet hij een presentatie over zintuigen (?) maken en voor Engels een poster ‘on iluminous animals’ (?). En ik realiseer me dat ik ik op mijn dertiende inderdaad nog niet de dingen hoefde te doen die ze nu moeten doen…

De geschiedenis lijkt zich te herhalen en dus heb ik het lied weer eens opgezocht en eens uitgebreid naar de tekst geluisterd: “…Maar nu zeg ik tegen u: ‘Vroeger was vroeger en nu is nu'”. Het kakkineuze accent is niet meer van deze tijd, de inhoud zeker wel!