16. dec, 2018

Zomaar een moord

Afgelopen vrijdag was ik met een vriendin in het Frascati theater in Amsterdam. Ik ga helemaal niet vaak naar het theater al zijn het meestal hele gezellige en interessante uitjes. Deze kaartjes had ik begin september al gekocht zonder mij te realiseren hoe koud en donker het in december is… ‘Een antwoord op alle vragen’, heet het stuk met Laura Dolron, Willem de Wolf, Wilko Sterke en Frank van Kasteren dat pas om 21:00 begon. (Normaal zit ik rond die tijd in een huispak en einde dag hoofd achter de laptop te genieten van een warm kopje thee. Nu moest ik enigszins gefatsoeneerd met dikke trui, muts en handschoenen nog op de fiets richting het station.)

Vlak na de start van de voorstelling  mocht iedereen een vraag opschrijven en vervolgens werden alle vragen hardop voorgelezen. Eén van de briefjes was leeg; voor de rest waren de meeste vragen nogal diepzinnig, gingen over liefde, verantwoordelijkheid en maatschappelijke zaken zoals wel of geen vlees meer eten. Vervolgens gaf het viertal op kunstige wijze een, niet het, antwoord op een willekeurige selectie van de vragen. Het was absurd, grappig, ontroerend, herkenbaar, filosofisch en soms een beetje (te) intellectueel. Stop met het gebruik van het woord ‘maar’ en vervang het door ‘en’. Wees liever voor jezelf. Leef in het hier en nu. En op een gegeven gegeven moment ging het zelfs over urineverlies als je heel kwaad wordt en je twee kinderen gebaard hebt. Gek genoeg kan ik me alleen niet meer herinneren waarom ze zo kwaad werd. Het gevolg ervan maakte duidelijk meer indruk op mij. Ik probeer altijd zo veel mogelijk te onthouden en dat was door de diversiteit wel lastig. Zouden ze een grote verscheidenheid aan vragen krijgen of zou het theaterpubliek redelijk voorspelbaar zijn?

Mijn trip door de koude nacht werd trouwens nog beloond toen mijn vraag een antwoord kreeg: “Waarom hebben de brutalen de hele wereld?”. Er volgde een vrij serieuze muzikale mantra waarin de zin ‘luister nou een keer’ herhaald werd. Net voordat de volgende vraag een antwoord kreeg zei ze nog: ”Je kan natuurlijk ook het woord ‘waarom’ weghalen bij deze vraag.” Ondanks het filosofische karakter van de voorstelling was er dus geen gebrek aan realiteitszin. Brutalen hebben de hele wereld! (en niet de halve :-) ) Was ik een dag later gegaan dan had ik meer in het hier en nu geleefd en een hele praktische vraag gesteld: “Vertel je een kind, dat YouTube veel meer te bieden heeft dan Jachtseizoen en vloggers die over Fortnite praten?” Hij moet namelijk voor school een moord oplossen en motieven van mogelijke daders presenteren. Hiervoor hebben ze enkel 30 minuten inzage gehad in een politie dossier dat daarna weer in een la verdween. Laten we zeggen dat even Googelen mij meer informatie oplevert dan hem de 30 minuten inzage. Een antwoord op de vraag krijg ik nu niet meer al is de serieuze muzikale mantra met de zin ‘luister/lees nou een keer’ ook hier van toepassing.

Zoals altijd was ook dit theaterbezoek gezellig en interessant. Trouwens geen reguliere ‘maar’ te vinden in de tekst van deze blog en gelukkig word ik maar heel zelden heel kwaad…