9. dec, 2018

Zomaar een rooster

Het is alweer december en dat betekent dat mijn vrije halve jaar er bijna opzit. Ik zal de clichés achterwege laten. Die kloppen zoals gewoonlijk allemaal weer. Morgen ga ik op het werk langs en dan moeten we thuis gaan nadenken over een rooster. In Nederland is de opvang redelijk goed geregeld tot kinderen een jaar of tien zijn. Daarna is opvang blijkbaar niet meer nodig. We zullen zien.

De afgelopen periode is mij meer dan uitstekend bevallen. Ik heb genoten van uitzonderlijk mooi weer en mijn lijstje helemaal afgewerkt zonder in Florence Nightingale-achtige taferelen te vervallen. Ik zorgde er natuurlijk wel voor dat de kinderen elke ochtend met hun natje en droogje vertrokken en dat er ’s avonds een maaltijd op tafel stond. En dat gaf, eerlijk is eerlijk, wel rust. De rest van de dagdelen waren echter voor mij. Ik sportte drie keer per week, had wandelmaatjes met wie ik gezelligheid en beweging combineerde, ging op stap, dronk kopjes koffie, schreef vier eindopdrachten voor mijn cursus en éénentwintig blogs in het totaal. Als (ex)workaholic verbaasde het mij wel hoe eenvoudig ik het werk van me af kon zetten. Een echte openbaring! Toen de geldautomaat mijn pasje na minutenlang gepiep inslikte was ik zelfs even vergeten dat ik probleemloos een nieuwe kon aanvragen via een mij wel heel bekende applicatie. Ik was duidelijk toe aan even niets en ik was duidelijk mentaal een beetje murw.

Natuurlijk zat er wel eens een dag tussen dat ik me dreigde te vervelen maar dat ging vanzelf weer over. Het lummelgehalte viel dan ook enorm mee. Snipverkouden en niet helemaal lekker heb ik vorige week wel toegegeven aan mijn guilty pleasure. Ik ben een soap fan en kijk niet voor niets naar de samenvattingen van Goede Tijden om een beetje op de hoogte te blijven. Maar As the World Turns is vanzelfsprekend DE oersoap die in 2010 stopte. Ik keek er tijdens mijn studie altijd naar en daarna nooit meer tot ik ontdekte dat je via YouTube hele verhaallijnen kan terugkijken. Geen idee wie zo gek is om al die afleveringen zo te knippen en plakken maar mijn zegen hebben ze. Heerlijk om emoties te beleven waar we wellicht allemaal wel eens naar hunkeren, zorgeloos te fantaseren over een wereld waar alles kan en te dromen over een maatschappij waar het goede en de goeden overwinnen. Dat is in het echte leven toch wel eens anders.

En heb ik dan wel zin om weer te beginnen? Jazeker! Het was één lange vakantie en de invulling te vrijblijvend (en kostbaar ook) om nog langer vol te houden. Bovendien merk ik dat de balans thuis toch enigszins verstoord raakt. Er is meer communicatie wanneer er overleg moet plaatsvinden over wie wat wanneer moet doen. En ik hecht ook te veel aan mijn eigen wereld, zelfstandigheid en financiën voor het geval mijn leven ooit in een soap zou veranderen. Ik dagdroom natuurlijk wel eens over een carrière switch. Voormalige bèta verdient haar geld nu met schrijven, zou een onwaarschijnlijke en dus geschikte verhaallijn zijn voor een personage in een soap.

Vooralsnog is mijn leven geen soap en wonen hier in huis twee kinderen die, hoezeer ze ook verschillen, gewoon dezelfde moeder en dezelfde vader hebben. Daarom stopt mijn lange vakantie na zes maanden en As the World Turns pas na vierenvijftig seizoenen.