16. nov, 2018

Zomaar een verjaardagstaart

Elke, zichzelf respecterende (Nederlandse) toerist fietst tegenwoordig met Co van Kessel Bangkok tours. Een must dus voor mij na alle enthousiaste verhalen. Ik boekte de Co all day die ons ook buiten Bangkok langs plantages en markten zou leiden. Van een afstand had ik al een vermoeden en de groep bestond inderdaad enkel uit Nederlanders. Er is geen woord gelogen aan de verhalen, de tour leidt je inderdaad langs plekken waar je anders niet was gekomen. Eerlijk gezegd leidt de tour  je ook wel langs plekken waar je als fietser überhaupt niet zou komen... En zo verwachtte ik ook wel wat verbaasde blikken maar niets was minder waar. We werden uitbundig toegelachen en toegezwaaid. De gele karavaan trekt natuurlijk dagelijks vlak langs of dwars door de stalletjes. Het is een succesvolle formule en wat wij leuk vinden, vinden de Thai ook leuk. De toerist is koning; de Thai leeft in dienst van. De groep deed trouwens ook weinig moeite om het niveau van toerist te ontstijgen. Waarom anders blaas je de wierookstokjes uit als kaarsen op een verjaardagstaart wanneer net is uitgelegd dat je ze moet uitwapperen om ze niet te bevuilen met onreine stoffen uit het lichaam? 

Maar zo braaf als ik her vuur wel uitwapperde zo was ik ondanks het geanimeerde gesprek met de taxichauffeur gisteren avond over de verkeersdrukte en ingrediënten van Thaise gerechten, waarbij hij steeds naar zij onderarm wees toen ik het niet snapte (kippenpoot(?)) ook gewoon een echte toerist. Wat heb ik het warm, wat vind ik de shopping malls groot en wat ben ik onder de indruk van de bedrijvigheid en de andere wereld waarin ik mij nog even bevind. En wat vond ik het begin spannend en wat voelde ik me snel op mijn gemak. 

Mijn doel is bereikt: Ik heb geroken, geproefd, gesmaakt, liters zweet verloren tijdens de meer dan honderd duizend stappen die ik blijkbaar gezet heb, twee jurkjes en een enorm groene bloes. Ik heb gemerkt wat niet en wat wel verandert. Mijn figuurlijke honger is verzadigd al volgt er morgen nog een kookcursus. Door deze thuis in de praktijk te brengen neem ik wat smaken en nieuwe herinneringen mee. Op een dag komen we met de hele familie. Het Thaise woord voor glutenvrij heb ik al opgezocht: ตังฟรี. 

Voor nu is mijn conclusie dat fietsen in Nederland toch een stuk comfortabeler is.