8. okt, 2018

Zomaar koffie

Afgelopen weekend zat de eerste helft van mijn vrije halve jaar er op. De tijd gaat heel snel en het bevalt me beter dan ik had verwacht. Ik mis het werken eigenlijk helemaal niet en dat verbaast me wel een beetje. De werklaptop stond hier altijd aan en er was altijd wel wat te doen. Ik voel me mentaal een beetje murw na 20 jaar verantwoordelijk en mijn best doen. Als kind werd ik al geprezen voor mijn zelf ontdekte mantra: “Als je maar goed je best doet, dan kan je niets gebeuren”. Maar puntje bij paaltje is het in de praktijk niet per se zo gebleken. Het zal ook wel een beetje bij de leeftijd horen. Ik heb in ieder geval al een tijdje het gevoel dat ik mijn talenten niet volledig heb benut. (Zo heb ik laatst in een manische bui Atemlos vertaald nadat het programma M aandacht had besteed aan haar optreden in het Gelredome. Ik was van plan het naar haar management te sturen zodat ze het concert in het Nederlands kon afsluiten, of zoiets. “Vertalen levert echt helemaal niets op”, bracht me weer terug op aarde.) “Je was er zelf bij”, zei iemand laatst. Dat is waar. Ook kreeg ik laatst een plaatje van iemand met twee cirkels. Bij de kleine cirkel staat: Your Comfort Zone, bij de grote: Where the magic happens. Nee, ik krijg genoeg aangereikt en aan support en opbouwende kritiek geen gebrek. Ik kan heel kwaad worden om dat soort simplistische plaatjes. Het is zo gemakkelijk alles terug te kaatsen. Gelukkig kreeg ik ook nog een leuke reactie van een toeschouwer op mijn blog die ik schreef over het Feest voor de Geest dat ik bijwoonde in Breda afgelopen week.

Afgelopen weken is ook gebleken dat het geen overbodige luxe is om de overgang van de basis naar de middelbare een beetje te begeleiden. In ieder geval in dit huis. Mijn dochter zie ik minder uren op een dag dan mijn zoon. Uitval, verkort rooster en vrije dagen zijn hier aan de orde van de middelbare schooldag. Iemand vroeg mij laatst: “Merk je ook aan de kinderen dat ze rustiger zijn en het fijn vinden dat je thuis bent?” Nee, eigenlijk niet. Vaker thuis betekent ook meer tijd om de strijd met mij aan te gaan. Vandaag was er bijvoorbeeld een voorleeswedstrijd in de klas en daar heb ik de afgelopen week best last van gehad. Maar natuurlijk is het rustiger. Afspraken met de orthodontist, diëtist, onderhoudsmonteur en garage zijn gewoon wat gemakkelijker in te plannen wanneer je alle uren van de dag tot je beschikking hebt. En ik heb ondertussen ook een wat groter huishoudelijk klusje opgepakt en de gordijnen gewassen!

Gelukkig merkte ik afgelopen week wel dat ik toch af en toe toch iets begin te missen. De afgelopen aflevering van Boer zoekt vrouw bijvoorbeeld vond ik zo een beetje saai. Er mist iets wanneer je er niet met collega’s bij de koffie over kan voor- en napraten. Het programma wordt nog leuker wanneer je het goede gevoel wat kan uitsmeren. Dat geldt trouwens ook voor het programma Wie is de Mol. Gezien dat in januari weer begint vertrouw ik erop dat ik er dan weer helemaal klaar voor ben!