24. aug, 2018

Zomaar een film

Dat je sommige dingen wat regelmatiger moet blijven doen werd mij duidelijk toen ik afgelopen week kennis maakte met de Bios Tray. De laatste film die ik heb gezien was K3 Dierenhotel. Die draaide in 2014 lees ik op internet. In ieder geval heb ik daarna besloten om nooit meer naar een kinderfilm te hoeven en van een normale film kwam het niet. Naar de bios was meer het vakantie-uitje van de kinderen met hun vader. Ik heb er niet (meer) zo veel mee. Als ik tijd heb om iets te doen dan vind ik bijkletsen gezelliger dan twee uur stil naast elkaar te zitten. Bovendien vind ik een film snel te eng of ben ik aan het einde zo in tranen dat ik niet meer toonbaar ben. Na wat ziekte- en dus hangdagen van Anouk werd het weer eens tijd om rustig aan het huis te verlaten en dan biedt een bezoekje aan de bioscoop wel uitkomst.Het werd Transylvania 3 en ik moet toegeven dat de film een groot deel van mijn kinderfilm trauma heeft doen vergeten. Fascinerend hoe ze tegenwoordig een tekenfilm kunnen maken met voor ieder wat wils, al vond Kasper hem een beetje stom. Ook dit bezoek eindigde trouwens met licht vochtige ogen…

Terug naar de Bios Tray. De kinderen hadden als vanzelfsprekend (?) hun standaard versnapering uitgezocht en pakten daarna een Bios Tray van de stapel. Ik zei nog dat ze zo’n “groot” ding toch niet nodig hadden, maar dat zag ik toch helemaal verkeerd. Ze waren toen al enigszins geïrriteerd omdat ik de kaartjes gewoon bij de kassa had gekocht en ik de 3d brillen had meegenomen terwijl het helemaal geen 3d film was. Prima dacht ik, dan houden jullie dat ding maar lekker al die tijd op jullie schoot. Maar zo ging het natuurlijk niet. Het ene moment was het nog een onhandig ding en het andere moment was het ineens een soort portable tafeltje! Ik moet concluderen dat iemand hier heel goed over nagedacht heeft! Dat fascineert me. Ik zou graag willen weten hoe zo’n proces verloopt en hoe de realisatie van de Bios Tray uiteindelijk tot stand komt.

En zo vergaat de tijd en zit het eerste kwart van mijn vrije halve jaar er alweer op. Vakantie in eigen land is vooralsnog uitstekend bevallen en we hebben nog een deel te gaan met het nachtje Rotterdam dit weekend. Kasper mocht kiezen en die was na een eerder bezoek aan Rotterdam zo onder de indruk dat hij graag nog een keer heen wilde en er later hoog wil wonen. Ik had twee doelen gesteld voor mijzelf. Een schrijfcursus en een trip in die alte Heimat. Met de cursus ben ik al begonnen en de vlucht naar Bangkok is een paar dagen geleden geboekt. Heel veel mensen vragen zich af wat ik daar dan ga doen. Nou gewoon zelf weer eens een kijkje nemen in plaats van verlekkerd naar alle foto’s op Facebook kijken. Het lijkt wel alsof ik niemand meer ken die er niet geweest is de afgelopen jaren. De hitte voelen, de geuren ruiken en genieten van het feit dat ik niets moet. Bovendien kan ik ik heen en terug ruim tien uur naar alle films kijken die ik de afgelopen jaren gemist heb en daarbij mijn tranen de vrije loop laten! Als extraatje bestaat nu de kans dat er de eerste dagen een ervaren chaperonne in mijn buurt is die ik al mijn hele leven ken. Dat zou ik toch wel fijn vinden.

Toen ik de vlucht ging boeken moest ik denken aan de vervelende-kinderen-aan-boord discussie. Zou ik extra betalen voor een plek zonder kinderen? Nee hoor, des te vervelender des te beter. Ze zijn lekker niet van mij en dus zal ik mij op dat moment nog eens lekker omdraaien… Althans mijn gewicht verleggen van mijn éne bil naar mijn andere. Slapen lukt toch niet. Zou er niet iemand een hulpstuk kunnen ontwerpen waardoor het vliegen een stuk comfortabeler wordt en ik wel kan slapen? Plane Pad? Sleep Support? Bum Ease? Seat Bed? Als ik wat vaker naar de bioscoop ga heb ik al die films toch allemaal al gezien en zou ik tijd hebben om aan boord te slapen.