7. mei, 2018

Zomaar geen zakgeld

Mijn meivakantie is begonnen en ik heb er aanvankelijk in ieder geval mooi weer bij. Het plan was de ochtend relaxt te starten met een lesje pilates, maar dat viel in duigen toen ik ineens onheilspellende geluiden uit de woonkamer hoorde komen. Een kind had de hele nacht een homp Putty op de bank laten liggen met alle bijbehorende gevolgen. Ergerlijk aan dit soort situaties is, dat het natuurlijk al negenennegentig keer bijna is gebeurd en het eerder net op tijd is opgemerkt. De honderdste keer niet en bij het zien van het resultaat blijkt een nacht echt heel lang te zijn. Ik vind Putty altijd al rottig spul en vraag me vanaf het begin al af wat kinderen er eigenlijk mee moeten. ”Het voelt zo lekker”, is het verweer. Kauwgom is er niets bij. Desbetreffende kind sliep tijdens de ontdekking nog en verstopte zich later in de trapkast tot de kust veilig was en ontdekker was vertrokken.

Even denk ik dat de bank verloren is en zoek ik naar oplossingen die de vlek bedekken. Een dekentje, een kussentje of misschien een fleece. De veroorzaker doet zelf de suggestie om een vierkant eromheen uit te knippen en een nieuwe lap erover heen te naaien. Maar gelukkig leven we in een wereld vol mogelijkheden! Googelen op “Putty in bank” en de foto posten op Facebook geeft als snel wat hoop. Het kan niet anders of een ander huishouden moet het ook een keer aan de hand gehad hebben. En dat blijkt al snel het geval. En zo geschiedde dat, met dank aan social media, er één dag later geen spoor van Putty meer te vinden is op de bank of waar dan ook in dit huishouden! Ook al kennen we nu de remedie, we hoeven het lot niet te tarten.

‘Kan jij nog rustig blijven?” was een vraag die ik op Facebook kreeg. Op het moment dat ik mijn kind in de trapkast aantref kan ik heel goed rustig blijven en geef ik liever nog een knuffel. Hij was een beetje dom, zullen we maar zeggen. Dat overkomt de beste en het was heus geen opzet. Hij was oprecht geschrokken en dacht gelijk de rest van zijn leven naar zijn zakgeld te kunnen fluiten. De boodschap was dus prima overgekomen en dan is voor mij de kous af. Een bank is een gebruiksvoorwerp, hoe nieuw dan ook.

Eigenlijk wilde ik nu schrijven dat ik over het algemeen vrij goed rustig kan blijven en dat ik in mijn gehele leven nog maar één keer ontploft ben. Dat is alleen niet helemaal waar. Vooral de kinderen trekken mij nog wel eens over een streep en hebben wel eens gezien dat er een pak cornflakes of pot met snoepjes over de vloer verspreid werd omdat ik klaar was met hun gezeur. Ook als kind ben ik één keer ontploft. Ik gooide toen een knikker naar mijn zus. De knikker miste mijn zus maar ging wel dwars door het raam. Ik was zes en kreeg een maand geen zakgeld. Kasper had geluk, we hadden gewoon nog WD-40 in huis en dus blijft zijn spaargeld onaangetast. Hij mag er alleen nooit meer nieuwe Putty meer van kopen.