25. aug, 2017

Zomaar een Tiger

Na een family-off-day waarbij  kinderen en ouders een beetje klaar waren met zwemmen, de meegenomen gezelschapsspellen en elkaar, gingen we op weg naar Florence. Ik had, een beetje tegen beter weten in, mijn nieuwe jurkje aangedaan. De éne man in mijn leven associeerde het gelijk na aankoop al met kerst (want groen met rode details). En de andere man begroette mij enthousiast met: 'Wat zie jij er vandaag lelijk uit'. Hoe vaak ik de jurk nog ga dragen...

Waar we 20 jaar geleden nog enorm zijn afgezet bij een parkeerterrein in Florence (3 uur á 40 euri) gingen we vandaag met de tram. We zagen de Dom van Florence, aaiden het varkentje en liepen naar de Ponte Vecchio. Tussendoor aten we in een geheel glutenvrije gelateria een ijsje en eindigden in een glutenvrij ristorante voor een lunch. (Hoe kan het toch dat glutenvrij hier zoveel normaler is...) Anouk ging met alle opgeleukte verboden-in-te-rijden-borden op de foto en we gingen op verzoek van de kinderen de Tiger (Deense winkelketen) in. Iets bekends heeft toch een grotere aantrekkingskracht op ze dan een brug met huizen en sieraden winkels. Naast hun ontmoeting met een stukje cultuur was het ook een ontmoeting met bosjes verkopers die selfie sticks aan de man probeerden te brengen, bedelaars, hordes toeristen die achter bloemen, borden, vlaggen of paraplu's aanliepen en zwaar gewapende militairen. Ik weet niet of de beveiliging recent is aangescherpt na de aanslagen in Barcelona, maar het zag er heftig uit. Elke Japanner die vriendelijk knikkend een foto probeerde te maken verging het lachen snel. Met dank aan het ijsje en de haardonut van de Tiger was het een geslaagd uitje. En tegen de tijd dat de bewegingsvrijheid tot een minimum beperkt werd zaten wij weer in de tram. Kinderen zijn gelukkig ook een mooi excuus om nergens in een rij te hoeven staan! Dat hadden we bovendien 20 jaar geleden al gedaan. 's Avonds sluiten we aan bij een pizza avond met alle gasten hier op het complex. Ik weet nu alles van verkopen via Facebook aanmaken van pagina's, slim targetten, voorgestelde berichten en gedragingen per land. Weet niet Of het de manier is om mijn blog te gaan delen. Interessant was het wel. Zelf doe ik trouwens nooit wat met de voorgestelde berichten die langskomen. Ik kan nu in ieder geval wel zien waarom ze langskomen... Ik denk er nog even over na zullen we maar zeggen. Ik ben sowieso een beetje op denkvakantie en ik word best murw van mezelf. Kinderen, apparaten, sabbatical, thuis, vakantie, mijn hoofd maalt en stopt er niet meer mee. Ik bespreek het met een coach hier aanwezig en zij zegt dat dit soort onrust zonder actie vaak eindigt in ziekte of ontslag bij een volgende gelegenheid. Nou lekker dan. Ook deze mededeling gaat zo mijn denktank in. Dan lees ik een artikel in HP/De Tijd: 'Een HELSE vakantie': 'Want laten we één ding in alle nuchterheid constateren: een 'familievakantie' bestaat helemaal niet, dat is een contradictio in terminis.' Een dure term voor 'geen bal aan' zoals de schrijster het zelf verderop verwoordt. Ik hoef het verdere artikel niet meer te lezen, weet wel wat er zoal in zal staan. Denk dat het ook geen toeval is dat het door een vrouw geschreven is. Loslaten en je eigen gang gaan valt ons over het algemeen toch zwaarder. Toch ken ik in mijn omgeving verder niemand die haar betoog zal onderstrepen. Niemand die niet enthousiast terugkomt van een familievakantie en besluit hem volgend jaar over te slaan. Ik vind haar verhaal wel wat overtrokken, maar ik kan het er niet helemaal mee oneens zijn. 

Begrijp dat het in Nederland ook eindelijk een beetje zomer is geworden. Dat is eerlijk gezegd elk jaar zo als ik met vakantie ben. Zal ik dan volgend jaar gewoon 6 weken gaan?