29. jul, 2017

Zomaar wat rauwkost

De eerste (kamp)week van de zomervakantie zit er op. Beneden zitten twee vermoeide kinderen die na een week sport, spel en buitenlucht alweer (te) snel wennen aan vermaak op een apparaat. Geeft ons de gelegenheid om alles op te ruimen en ook wat reservetijd :-). Eerst de vaatwasser aan voor alle bakjes en vervolgens de wasmachine voor de was. Behalve vieze, natte kleren zat er ook heel veel zand in haar tas. En toen de stofzuiger éénmaal op zolder was en ik me bedacht dat de werkster helaas met vakantie is, heb ik de meest noodzakelijke plekken ook maar gelijk meegenomen. Kreeg gelijk commentaar. Ik had de schoenen van de kinderen niet uitgeklopt. Volgende keer maar niet meer doen dan, ik heb er het talent niet voor. En nog een huishoudelijke les. Niet meer te veel kleren meegeven. Ik heb het gevoel dat de helft nog gewoon “opgevouwen” in de tas zat, maar gezien de geur moet ik alles toch wassen.

Anouk heeft in ieder geval een geweldige week gehad op het KNGU Zomerkamp. Groot applaus voor alle vrijwilligers die zich daar inzetten! Als ouder is het misschien even doorbijten tijdens de opening en sluiting (volgens mij zag ik Thijs Römer vandaag), maar ik klap mijn handen graag bont en blauw en laat de paardjes hard rennen voor de inzet van deze groep vrijwilligers! 7 Weken lang bieden zij de mogelijkheid om ruim 400 kinderen een leuke vakantieweek te bezorgen. Petje af! En de pet groeit snel en wordt een sombrero, nu ik het afgelopen uur meemaak hoe heimwee klinkt. Heimwee terug naar het kamp. Ik heb namelijk begrepen dat er op kamp ook momenten van collectieve heimwee zijn geweest…

Wat betreft Kasper is het tijd voor een eerste rectificatie. In één van mijn eerste blogs beschrijf ik Kasper als vroege vogel, die altijd en overal maar vroeg wakker is. Kasper was afgelopen week niet ziek en had ook geen koorts. Hij ging wel naar een zeil en surfkamp. We brachten hem om 8:00 en haalden hem 12 uur later weer op. Ik heb hem 3 ochtenden wakker moeten maken. 1 Ochtend zelfs pas na het ontbijt gebracht zodat hij wat kon bijkomen. En dan ging hij ’s avonds  vrijwillig eerder naar bed dan op een schooldag. HUH? Zijn vriendje had ook zichtbaar last van uitputtingsverschijnselen, anders had ik me nog zorgen gemaakt ook! Het effect zal morgen wel uitgewerkt zijn, maar ik wist niet wat me overkwam. Ook hij heeft een superleuke week gehad, maakte kennis met (straf)corvee [ben altijd blij met hulp in de opvoeding], wist zich te handhaven in een nieuwe groep jongens en heeft gezeild en gesurft. Het hele thuis stinkt wel naar wetsuit. Het lijkt wel alsof we hier een coffeshop hebben. Ook deze week was weer alleen mogelijk dankzij de vrijwilligers. De sluiting ging er wat rustiger aan toe. Het was een bring-your-own bbq. Kasper had veelvuldig aangeven niet te willen bbq-en en zo hadden wij dus geen bijdrage meegebracht. Het liep alleen wat anders, omdat meneer wel als eerste in de rij stond voor de worstenbroodjes. Gezien de overdaad besloten wij te doen alsof onze neus bloedde en sloten aan in de rij. We hebben toen maar de tafeltennisbatje achtergelaten. Die waren wel gehavend na 1 week intensief gebruik maar nog steeds beter dan de blankhouten batjes die aanwezig waren. Volgend jaar compenseren we graag. Het was verder niet zo gezellig. Weinig interactie met andere ouders.

Ik heb zelf ook een heerlijk week gehad! Heerlijk gewerkt zonder tijdslimiet, heerlijk genoten van de rust in huis en heerlijk spontaan uit eten met de AH-bon bij de heerlijke Zap Thai. Nu weer terug in het gareel. Grappig dat ze op hun eerste dag thuis om 17:00 weer vragen om de bak rauwkost die ze elke avond voorgeschoteld krijgen. Zijn er geen wortels? Nee, die zijn we vergeten te kopen.