12. jun, 2017

Zomaar een tekst

De blog is ooit gestart met een plan B Als doel. Dat doel was ik duidelijk een beetje uit het oog verloren, maar sinds afgelopen zondag heb ik ineens weer allemaal ideeën. Ik gedraag me weer een beetje manisch. Het voelt net als toen die eerste blog de deur uit moest. Vanochtend vroeg heb ik bijvoorbeeld al een heel filmscript bedacht. Had ik ergens maar iemand bij wie ik dingen kon toetsen. Van die momenten moet ik wel goed gebruik maken. De realiteit haalt mij meestal weer snel in. Op het werk een oprecht momentje van waarom-heb-ik-niet-op-de-knop-gedrukt gehad vandaag. Die spijt zal wel wegebben wanneer realiteit om de hoek komt.

Concreet, ga ik in ieder geval meedoen aan twee online verhalenwedstrijden, waarvan verhaal 1 (lengte tussen de 1000 en 2000 woorden, deadline 1 juli) zo goed als af is. Voor verhaal 2 heb ik een basis, maar de uitwerking loopt niet heel soepel. Dat is voor mij wel een teken dat het idee misschien niet helemaal klopt. Als ik het raamwerk voor een blog niet in één keer opschrijf, dat wordt het niet wat. Verhaal 1 heeft wel nog een einde nodig en nu weet ik niet zo goed hoe happy ik het verhaal moet laten eindigen. Over het algemeen lopen mijn blogs niet over van positieve sentimenten. Maar je moet me denk ik wel een beetje kennen om te begrijpen dat ze verre van zwaarmoedig zijn.

De blogs worden vooralsnog alleen gelezen door mensen die mij (al dan niet) goed kennen (laatste blog is door bijna 100 mensen gelezen !!!). “Jij bent puur, dat ben je altijd geweest” is de feedback die door velen gedeeld wordt, denk ik. De hamvraag is echter of ik alleen mij bekende mensen kan entertainen door mijn observaties of dat ik ook bij anderen een snaar weet te raken. Ik betwijfel dat een beetje. Mijn hoofd staat nooit stil, ik vind alle ballen hoog houden lastig, opvoeden niet te doen en het glazen plafond stom. Daar schrijf ik dan ook graag over op een manier die niet verbloemt. Misschien is puur wel een goede classificatie, maar denk dat er ook potentiele lezers zijn die de manier irritant vinden en de onderwerpen gezeur. Er zijn er vast veel die zich niet kunnen identificeren met mijn twijfel en veel zwaardere pakketjes te verduren hebben. Ik kan het ook niet uitstaan als mooie vrouwen onzeker doen over hun uiterlijk. Het belerende probeer ik echt te vermijden al kan ik me voorstellen dat groepen zich aangevallen kunnen voelen. Mocht iemand het belerend vinden, laat het me dan a.u.b. weten! En tot slot, een groot taalvirtuoos ben ik ook niet, althans dat zou niet moeten kunnen met mijn achtergrond. En ik vind altijd nog fouten en zinnen die niet lopen als ik de blog een week later nog eens lees

Ik denk dat ik op zoek ga naar een feelgood einde voor verhaal 1. Het verhaal vertelt namelijk wat er allemaal in mijn hoofd om kan gaan op één dag. Iets wat ik niet zo snel in een blog zou verwerken. Mocht ik winnen, dan krijgen jullie het natuurlijk allemaal te lezen :-). Heeft iemand een idee hoeveel inzendingen zo’n oproep krijgt?

Mijn manische gedrag is waarschijnlijk ook het gevolg van de situatie op het werk. Het duurt allemaal echt veel te lang. En het irriteert me mateloos hoe de werkvloer in spanning zit en ondanks alles alle rondvliegende ballen hoog houdt terwijl het management kaartspelletjes aan het doen is met kaarten waar onze namen opstaan. Dan is het verzinnen van een filmscript een welkome afleiding.