8. apr, 2017

Zomaar wat stappen

Het is druk. Druk op het werk en druk thuis met een alleenstaand lang weekend voor de boeg. Bovendien heb ik sinds begin van de week ook nog het plan opgevat om elke dag een stuk te lopen of beter gezegd wandelen. Ik doe al een tijdje structureel niet meer aan sport en elk tennisgroepje waar ik me bij aansluit heft zichzelf op. Ik ben geen intrinsieke sportster, ik moet me er echt toe zetten. Vroeger eigenlijk ook, al sportte ik toen wel veel meer. Een voldaan gevoel na intensief sporten is mij nog niet overkomen. Toen ik stopte met roken voelde ik me ook niet fitter. Gelukkig was ik snel zwanger en was dat mijn redding. Een mogelijk tijdstip vinden om te sporten is is ook lastig. Overdag werken en ’s avonds vind ik het al snel te laat. Ik moet mijn uren slaap in dit vroege huishuiden tenslotte nog ergens vandaan halen. Mijn lichaam straft me vooralsnog niet echt af. Ik ben nooit ziek (klop klop), de broeken passen (nu) nog en dus moet de motivatie echt komen uit de “het-is-gezond-om-te-bewegen” gedachte en sommige vakantie-foto's :-). Lange inleiding om te zeggen dat ik “al” 5 dagen achter elkaar een rondje loop wanneer dat zo uitkomt. Wanneer hier thuis gekookt of opgeruimd wordt of als ik thuis werk tijdens de lunch.10.000 Passen per dag schijnen heel gezond te zijn. Het concept past ook beter bij mij. Je voelt dat je beweging hebt gehad zonder dat er grenzen overschreden zijn. Geen uitputting of spierpijn. En mooie natuur… Helaas ben ik ook daar niet zo heel gevoelig voor. Wel voor het zonnetje van dit moment. Ik vind dit het allerlekkerste weer dat er is. Niet te warm en veel zon. In deze periode ben ik een echte zonaanbidster. Helaas straft mijn gezicht niet zo vergevingsgezind. Gisteren kwam ik trouwens met en naar gevoel thuis. Op de heen en terugweg zat er een jonge vrouw op een bankje echt heel hard te huilen. Had ik haar niet moeten vragen wat er aan de hand was? De stappenoogst valt mijn ook een beetje tegen. Mijn rondje van 45 minuten levert ongeveer 6000 passen op. Ik vrees dat daar op een werkdag geen 4000 passen bij komen.10.000 Stappen doe je niet zomaar blijkbaar. Vandaag mijn rondje nog niet gelopen. Wel met de kinderen naar buiten geweest en volgens mijn IPhone zit ik nu al over de 8000 stappen. Met een theaterbezoek vanavond red ik het misschien net…

Met het schrijven van deze blog was ik gisteren al begonnen en eigenlijk moest hij na de 10.000-stappen introductie gaan over “Sophie in de mentale kreukels”. Een programma met een onderwerp dat mij enorm intrigeert en ook wel een beetje aanleiding is voor mijn stappenplan op zoek naar wat meer ontspanning. Maar bij het checken van het nieuws zag ik weer iets met een vrachtwagen. Dit keer in Stockholm. Wat leven we toch in een stomme wereld. Terwijl ik mijn druk maak over ontplooiing, zelfstandigheid en innerlijke rust komen er te veel beelden van rennende mensen langs. Ik snap dat je niet alles op deze manier mag en kan relativeren, maar ik doe dat nu even wel.