1. mrt, 2017

Zomaar verkiezingen

Weer een politicus die opstapt. Zijn positie was natuurlijk al onhoudbaar vanaf het moment dat het nieuws naar buiten kwam afgelopen weekend. Hijzelf dacht daar kennelijk anders over. Hij bedacht een strategie van nederige excuses. Die werkte niet. Je zal zijn schoonzus maar zijn. Dan denk je toch gelijk terug aan het moment dat hij “belde” en zei: “Hé schoonzus, niet iets voor jou die klus? Eigenlijk ben je al te laat, maar ik zorg wel dat je alsnog meedoet in het proces.” Waarop zij hopelijk heeft gezegd: ”Nou, ik weet het niet hoor, kan dat niet schadelijk zijn voor je reputatie?” Zijn antwoord moet ontkennend geweest zijn. Hoe kan je nou geloven dat zoiets niet uitkomt? Misschien was er echt geen kwade opzet, maar deze situatie moet je toch ten alle tijde voorkomen al politicus! Het gaat met inbeeldingsvermogen te boven. Het komt vast vaak voor en blijft vast vaak onontdekt. En als iedereen het doet…

Afgelopen maandag is "Pauw & Jinek: De Verkiezingen" begonnen. Die combinatie heeft natuurlijk gelijk mijn interesse. De eerste vraag die ik mezelf stelde is waarom het programma niet "Jinek & Pauw: De Verkiezingen" heet. Niet zo ge-emancipeerd maar wel beleefd om met de naam van de vrouw te beginnen. Nadat ik flarden en de ruzie met Jan Roos gezien heb ik de volgorde wel. In een eerdere vlog sprak ik al mijn voorkeur uit voor Pauw boven Jinek. Ik kan dan wel voor diversiteit zijn, maar soms werkt het blijkbaar ook niet. Ik vind het in ieder geval geen vruchtbare combinatie. Wat zou ik graag een vliegje aan de wand zijn tijdens de redactie vergaderingen. Welke afspraken zouden ze maken? Jolig geven ze prijs, dat ze elkaar niet in de rede zouden vallen. Het percentage “balbezit” van Pauw is in ieder geval vele malen groter en het respect dat hij lijkt af te dwingen ook.

De verkiezingen gaan een beetje langs bij heen. Gisteren noemde ik een naam van iemand waarop ik wilde gaan stemmen, die helemaal niet op de lijst stond. Beetje suf voel ik me dan wel. DWDD heeft nooit gereageerd op mijn voorstel om eens “normale” mensen als tafeldame of -heer in te zetten. Wat kan je doen zodat je in deze snelle wereld toch een breder publiek bereikt? Eigenlijk vind ik dat programma’s zoals DWDD daar wel degelijk een verantwoordelijkheid in hebben. Net als Linda de Mol, of juist Linda de Mol.  

Op de achtergrond luister ik naar het programma van Jort Kelder, waarbij de Nederlandse identiteit met een publiek uit Rotterdam wordt besproken. Het format spreekt mij aan. Als je het goed aanpakt ontdekt je zo wel wat er speelt. Jort kan dat best goed. Wel een beetje veel statistieken, waardoor het programma toch een verantwoord intellectuele touch krijgt. En het blijft toch een beetje braaf. Conclusie van de statistieken is vaak dat de andere groep faalt. Lekker makkelijk. Over twee weken weten we meer.