3. feb, 2017

Zomaar een week

In een drukke week met kinderen, schiet elke hobby erbij in. Maar vandaag kwam eindelijk de oplossing voor het probleem op het werk. Als je midden in de analyse zit is het toch onhandig om vooral onder schooltijd te moeten werken. En zo haalde ik deze week veel in op onorthodoxe tijden. Vandaag had ik om 08:30 al gewerkt, kinderen verzorgd, naar school gebracht en boodschappen gedaan. Soms moet het niet gekker worden. Gekke Henkie op haar best!

Op facebook liep mijn tijdslijn vol met allemaal herinneringen aan mijn “english as a second language” teacher die afgelopen woensdag is overleden. Het overlijden raakte mij meer dan ik had verwacht. Zij was op school voor mijn en veel andere onzekere leerlingen, de eerste contactpersoon met het grote avontuur dat International School Bangkok heette. Een echte Amerikaanse, big (smile), always happy and all was great of zelfs extraordinary. Maar ze was oprecht en hartelijk en ze gaf je het gevoel dat je er mocht zijn. Ze had een hartoperatie ondergaan en lag al een tijd in het ziekenhuis. Gedurende de afgelopen maand kreeg ze dagelijks harten toege-”post”. Harten vanuit de hele wereld, in alle talen, vormen en maten. Een pizzahart, een kerstbalhart, een hart op een T-shirt een handenhart. Het hoorde de afgelopen maand een beetje bij mijn Facebook bezoek om ernaar te kijken. Het gaf mij een goed gevoel. Het is fijn te weten dat mensen nog zo warm kunnen reageren en dat er wel degelijk warmte en medeleven bestaat. Ik hoop dat ze het allemaal nog meegekregen heeft. Verdrietig dat het verhaal geen happy end kent.

Deze week wel kunnen merken waar ik energie van krijg. Troubleshooten is superleuk (al duurde de oplossing dit keer wel wat lang waardoor het vervelend werd) Meedenken, verbeteren en delen van kennis is nog veel leuker. De bevestiging van mijn intellectuele (naar elitair woord) drijfveer. Ik kreeg een introductie over nieuwe plannen, vrij complex en impact bij veel systemen met leuk resultaat. Dan kom ik blij thuis. Ik zit liever met een groep mensen, waarbij ik de “domste” (wederom ongelukkige woordkeuze) ben, dan dat ik steeds als lerares moet optreden. Eénrichtingsverkeer is niet leuk. Ik ben dol op experts op allerlei gebied, met als voorkeur de kind-opvoed-sociaal-gedraag thema’s en vertel graag uit eigen ervaring. Als mensen met kennis goed kunnen presenteren, dan ben ik één en al oor. Vreemd genoeg raak ik op cultureel vlak niet snel geboeid. Zoveel kerken, zoveel schilderijen, zoveel balletstukken. Een ander moet ze maar bekijken. Feitenkennis is ook niet mijn sterkste intellectuele eigenschap. Het is de discussie die ik zoek. En meestal loop ik dan niet voorop. Het liefst haak ik gelijk na het ontstaan van een plan aan. Ook wel een beetje makkelijk natuurlijk…

En zo was het precies afgelopen week. Het moet geen weken duren maar voorlopig is er weer energie.