24. jan, 2017

Zomaar een TCK

Het wordt tijd om iets over mijn achtergrond op papier te zetten. Iedereen heeft toch een bepaald rugzakje dat door de jaren heen gevuld wordt. Ik ben geboren in Bangkok als tweede dochter in een familie. Dat vonden ze trouwens wel sneu voor mijn vader, twee dochters dat had hij niet verdiend! Het Thailand van 45 jaar geleden was wel een ander land. De Nederlandse gemeenschap was klein en hecht. De weekenden gingen we in mijn herinnering vaak naar Pataya en we verbleven in houten huisjes aan het strand. We kregen zinkzalf op onze neus, maakten grapjes over het “billeneiland” en mijn grootvader zat in pak op het strand. Veel herinneringen staan gelukkig op super 8 filmpjes vastgelegd. (Maar ook de Thaise bevolking wil profiteren van de welvaart, en het Pataya van nu laat dan ook duidelijk zien ten koste waarvan dat is gegaan.)

Daarna verhuisden we naar Duitsland. De eerste 4 jaar zat ik op de Belgische school Tabora en daarna nog 4 jaar op het Johann Gottfried Herder Gymnasium. Na 4 leuke jaren, verhuisden wij weer terug naar Thailand, terwijl mijn zus ging studeren in Maastricht. Daar heb ik uiteindelijk het “International Baccalaureate” examen gedaan op de International School Bangkok. De tweede verhuizing was voor mij wel moeilijker. Zo midden in je pubertijd een hechte vriendengroep verlaten om dan tussen een groep expats terecht te komen is wel een dingetje. Ik droeg andere kleren, voelde me ongemakkelijk met de “luxe”, schaamde mij voor mijn Engels en moest weer wennen aan een nieuw schoolsysteem.  Het groepje waar ik in terecht kwam kende elkaar al lang en hun weekenden bestonden uit surfen en zeilen. Toch wel ‘allenig’ leefde ik met behulp van wekelijkse brieven/boekwerken vanuit Duitsland beetje van zomervakantie naar zomervakantie, al hebben we achteraf wel een hoop unieke dingen gedaan! Toen naar Maastricht om lid te worden van een vereniging en International Economic Studies te studeren. Tijdens mijn studie stage gelopen in Bulgarije en Berlijn.

Na mijn studie ben ik verhuisd naar Amsterdam. Gebruik makende van de jaar 2000 hype werd ik bij Atos Origin omgeschoold tot Cobol (ja echt, voor wie weet dat het een programmeertaal uit het jaar nul is) programmeur. Mijn studie bleek veel te beleidsmatig voor mij en als bèta meisje leek dat een logische keuze. Eerst 10 jaar via Atos bij de bank gedetacheerd gezeten en toen na mijn eerste zwangerschapsverlof intern geworden. Ik zit dus nu 20 jaar bij de bank en dat altijd met heel veel plezier! Grote en diverse projecten heb ik gedaan. Verschillende domeinen gezien, software ontworpen, gebouwd, getest en geïmplementeerd in menig memorabel weekend. Maar vergeleken met de eerste 20 jaar zijn de de tweede 20 wel wat stabieler geweest wat omgeving betreft. Misschien wel te stabiel?

Ik herinner me nog goed de “welcome-back” toespraak van de directeur op mijn eerste schooldag in Bangkok. Het ging over ons als third culture kids (TCKs) en het ging op een manier die alleen Amerikanen beheersen (you’re great, you’re fantastic…. :-) ). Naast de greatness voorspelde hij ook wat struggles: moeite met settelen, met de vraag waar je vandaan komt en het gemis van de vrienden over de hele wereld. Overdreven toch? Bovendien woon ik alweer 25 jaar in Nederland, dus waar hebben we het over.

Wordt vervolgd...

PS Een Third-culture-kid (TCK) is een kind die een belangrijk deel van zijn jeugd heeft doorgebracht in een andere cultuur dan die van zijn ouders