19. jan, 2017

Zomaar een spreuk

Vandaag weer eens het licht aangedaan op het werk. Op dat vroege tijdstip zijn de heren nog rustig en komt er alleen wat 538-“muziek” tot mij. Ik bedenk alvast een onderwerp voor een volgende blog. Het wordt moeilijker en ik moet het wel 30 dagen volhouden volgens de TED talk van Matt Cutts die bij ons op het intranet te vinden was: Probeer iets nieuws gedurende 30 dagen. En daar komt dan toch de inkopper. De wat-is-lekker-na-de-wekker luisteraar van vandaag vertelt dat de keuze voor zijn woonplaatst Hattem gemaakt is door zijn vrouw/vriendin. ‘Lijkt met niet meer dan logisch dat het de vrouwen zijn die de woonplaats-keuze maken, die moeten zich het meeste thuis voelen, omdat ze hele dagen thuis zijn...’ 

Hoe blij was ik toch (tot twee keer toe), toen ik na mijn zwangerschapsverlof het huis weer uit mocht! Ook al ben ik al een tijdje zoekende en zijn het echt drukke tijden, ik raak pas echt overspannen als je me mijn "wereldje" afneemt. En natuurlijk hebben we allemaal een nadrukkelijk aanwezige navelstreng, maar werken vind ik een stuk makkelijker dan thuis met de kinderen zijn. Ik heb een mijn eigen wereldje, een wereld waar ik invloed heb op het resultaat en soms ook nog eens een compliment krijgt als iets goed gaat. Het resultaat thuis valt nog maar af te wachten en complimenten komen ook niet heel vaak langs. Mijn beeld van kinderen en opvoeden is toch wel veranderd sinds ik ze zelf heb. In mijn omgeving zijn 3 of 4 kinderen vrij normaal, ik moet er niet aan denken. Ik raak van 2 al overspannen. Ik overdrijf, maar vind opvoeden oprecht lastig, zeker met de 2 werelden van verschil die ik hier in huis heb. (dochter wil nog wel eens uitslapen gelukkg). In mijn beleving is juist het feit dat ik zo onvoorwaardelijk van ze houd wat het soms moeilijk maakt. Natuurlijk staan zijn op nummer 1!

Maarja de grappen worden niet voor niets gemaakt en stereotypes/chlichés ontstaan niet zomaar.  Mijn generatie behoort misschien ook wel tot de eerste generatie moeders die het echt allemaal (proberen) te combineren. Hier thuis hebben we een 50/50 taakverdeling, dat is mijn geluk want die zie ik zeker niet overal terug. En er is ook een grote groep moeders die deze behoefte helemaal niet heeft en thuis erg gelukkig is. (ik beneid ze regelmatig)

Eigenlijk kan ik ze dus niets “kwalijk” nemen de heren van 538, die sinds ik deze blog schrijf dagelijks iets “vrouwonvriendelijks” zeggen in dat halve uurtje dat ik onderwerg naar ze luister. Het is de reflectie van de maatschappij, herkenbaar en best grappig ook nog. Wat zeur ik toch steeds, er zijn veel ergere dingen op deze wereld (en dat is oprecht natuurlijk zo!) en gezondheid blijft het allerbelangrijkste!!!

Stiekem hoop ik toch dat stereotypes ook aan verandering onderhevig zijn.